Wessex

Westseaxna rīce Królestwo Wessex
519–927
Godło Wessexu
Język urzędowy	staroangielski, kornijski
Stolica	Vintan Ceaster
Ustrój polityczny	monarchia
Pierwszy król	Cerdic
Ostatni król	Athelstan
założone	519
Unifikacja Anglii przez Athelstana	927
Religia dominująca	pogaństwo (przed VII w.) chrześcijaństwo

Wessex – jedno z siedmiu państw anglosaskiej heptarchii.

Położone na południowym krańcu Brytanii, graniczyło od wschodu z Sussexem, od północy z Mercją, od południowego zachodu z Kornwalią. Na południu Wessex otaczało morze.

Nazwa

Nazwa królestwa pochodzi od staroangielskiego West Seaxe (Sasi zachodni) i używano jej dla odróżnienia terenów przez nich zasiedlonych od ziem Eealdesaxe (Sasi starzy, zamieszkujący niemiecką Saksonię).

Historia

W IX wieku Wessex objął przewodnictwo w heptarchii, zawdzięczając to w dużej mierze inwazji wikingów na państwa anglosaskie. Za panowania króla Alfreda Wielkiego (871–899) Wessex jako jedyny nie został podbity przez najeźdźców duńskich.

Do 1066 Wessex był głównym państwem anglosaskim i Królestwo Wessexu utożsamiane było z Królestwem Anglii. Dopiero w 1066, po podboju dokonanym przez Wilhelma Zdobywcę, potęga Wessexu została zniszczona, a Królestwo Anglii stało się oficjalną nazwą państwa.

Zobacz też

• władcy Wessexu